“Ik zou eerder een dakloze vertrouwen”
Slapen er straks daklozen in de speeltuin? Toen er in december een winternoodopvang voor daklozen aan de Sontweg kwam, maakten omwonenden zich zorgen. Een half jaar later blikken ze terug en deelt ook dakloze Yacine zijn ervaringen. “Dat mensen het spannend vonden, begrijp ik wel.”
Toen hij de brief openmaakte, baalde hij, vertelt buurtbewoner René. “Het was een verrassing dat de winteropvang in zijn buurt kwam. De gemeente had het besloten. Punt. Dat vond ik lastig. Het bericht bracht ons als buurt samen. Tijdens een buurtschouw gaven we aan waar we problemen verwachtten. Zouden er dakloze mensen in de speeltuin slapen? Vinden we straks overal bierblikjes?”
Serieus genomen
Tot verrassing van de buurtbewoners reageerden de noodopvang en de gemeente met veel aandacht op hun vragen. “We leerden projectcoördinator David van de gemeente steeds beter kennen. Hij was altijd bereikbaar voor ons. We kregen daardoor het gevoel dat we er niet alleen voor stonden. Onze zorgen werden serieus genomen", blikt buurtbewoner Rieks terug.
Vies?
Er kwam surveillance rondom de sluitingstijden van de opvang. Ook reed er regelmatig een schoonmaakkarretje door de wijk. Maar… zo vuil was het eigenlijk helemaal niet. En overlast was er ook bijna niet. René: “Er liep een keer een man schreeuwend door de wijk. Soms lag er een verdwaald bekertje. Maar dat was het eigenlijk wel."
Goede nachtrust
“Achteraf denk ik: waar maakten we ons druk over?”, zegt Rieks. “We hadden geen enkele ervaring met dakloze mensen. Het enige wat ze willen is een goede nachtrust.” Ook Harry Bouma, voorzitter van Bedrijvenvereniging Zuidoost is positief. “We hebben een paar kleine dingetjes gehoord, maar eigenlijk zijn er geen noemenswaardige klachten geweest.”
Dun lijntje
“Mijn beeld van daklozen is veranderd”, zegt Rieks. Dakloze Yacine begrijpt dat wel. “Het is niet gek dat mensen het spannend vonden dat de opvang er kwam. Je kent het niet. Dan heb je je oordeel snel klaar. Weet je wat het is? De wereld draait razendsnel. Het leven is duur. Je kan het goed hebben, maar het lijntje naar alles kwijtraken is soms dun.”
Een baan, kinderen... en dakloos
Yacine, vader van drie kinderen en operator in een metaalfabriek, sliep de afgelopen maanden in de winternoodopvang. “Mijn situatie is anders dan anders. Ik heb altijd gewerkt", vertelt hij. Na zijn relatiebreuk had hij geen huis. “Ik slaap af en toe wel eens bij een vriend. Maar mijn familie woont in Frankrijk".
“Waar ben ik beland?”
"Toen ik voor het eerst in de winternoodopvang kwam, maakte dat veel indruk", vertelt Yacine. “Er zijn zoveel verschillende mensen. Het is lawaaiig en je hebt geen privacy. Sommige mensen praten in zichzelf. Ik dacht: 'waar ben ik beland?' Maar ik werd goed opgevangen, ook door de andere dakloze mensen. Ik zou nu eerder een dakloze vertrouwen dan een hoge pief."
Hoop
“Dat ik een baan heb, maakt me niet anders dan de andere mensen die hier slapen. We zitten in hetzelfde schuitje. Ik probeer te begrijpen waarom sommige mensen er helemaal doorheen zitten. Een aantal heeft de hoop opgegeven. Ik heb gelukkig mijn kinderen, dat geeft me vechtlust om beter uit de verf te komen.”
