Nellian Dijkema, Ingrid Spithost, Yvonne Morselt en Pieter Kranenborg

Theehuis viert 20 jaar vrijwilligerswerk op Selwerderhof

11 mei 2023
Nieuws

Komende maandag, 15 mei, is de enige dag van het jaar dat het Theehuis op begraafplaats Selwerderhof niet open is. Deze gelegenheid viert dan namelijk haar twintigjarig jubileum met genodigden. Alle andere dagen van het jaar wordt de gelegenheid, die ruimte biedt voor een ‘bakje troost’, gerund door een enthousiast team van vrijwilligers.

Het idee

Een plek maken zodat de dood een plek in het leven krijgt. Met dit idee benaderde uitvaartverzorger Nellian Dijkema twintig jaar geleden de gemeente Groningen. Ze wilde een plek creëren voor bezoekers van de begraafplaats om even tot rust te komen of met elkaar te praten als daar behoefte aan is. 

“Als uitvaartverzorger kwam ik vaker op deze begraafplaats en dan zag ik dit huisje staan”, vertelt Nellian. “Een prachtige plek, midden in de natuur en dan dacht ik, wat zou dit een geweldige plek zijn voor een theehuis. Voor mensen die de begraafplaats komen bezoeken en een moment nodig hebben om bij te komen of te praten.” Want Nellian had als begrafenisondernemer gemerkt dat mensen daar behoefte aan hadden.

De gemeente was destijds net bezig met een plan voor een personeelsonderkomen en kantoren op het terrein. “Mijn idee paste precies in het plan van de gemeente, ze waren bezig met klantvriendelijkheid”, vervolgt Nellian. En zo werd het Theehuis in 2003 een onderdeel van het Selwerderhof.

Stichting Accolade

Met het Theehuis ontstond Stichting Accolade, een stichting gerund door vrijwilligers zonder winstoogmerk. “Het accolade teken staat voor verbinding. Voor ons betekende dat verbinding tussen leven en dood in de samenleving”, vertelt de oprichtster. “Daarom hebben we destijds voor die naam gekozen.”

Op de tafels zijn dan ook menukaarten te vinden waarop  ‘consumptie niet verplicht’ staat. “Daar is het ons niet om te doen”, geeft Nellian aan.

Volgens vrijwilliger Yvonne Morselt is het Theehuis een warme ontmoetingsplaats geworden waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, zonder dat ze hoeven uit te leggen waarom ze verdrietig zijn. “We willen dat de mensen zich gesteund voelen als ze weer naar huis gaan.”

Bescheidenheid en terughoudendheid

Ongeveer 40 vrijwilligers maken het mogelijk dat de gelegenheid 365 dagen per jaar geopend is. En dat is een beste klus, volgens oprichtster Nellian. “Om de verbinding tussen onze vrijwilligers sterk te houden organiseren we jaarlijks een vrijwilligersuitstapje, een nieuwjaarsreceptie en workshops.”

“De grondhouding van onze vrijwilligers is bescheidenheid en terughoudendheid, niet iedereen heeft zin in een praatje”, ligt vrijwilliger Yvonne toe. “Want voor de ene persoon is het verdriet nog vers en voor de ander misschien niet.” 

Daarom worden er voorgesprekken gehouden voordat iemand vrijwilliger kan worden bij het Theehuis. “We merken dat gesprekken over verwachtingen belangrijk zijn”, zegt Ingrid Spithost, coördinator van de vrijwilligers. “Want hier moet je rekening houden met het feit dat het geen plek is voor een feestje, maar ook niet alleen voor verdriet. Dat bewaken we hier met elkaar als team.”

‘Een stuk idealisme’

“Daarnaast zijn de vrijwilligers die bij ons werken ontzettend trouw”, vervolgt Ingrid. “Normaal gesproken doet iemand gemiddeld twee jaar vrijwilligerswerk. Wij hebben meerdere vrijwilligers die al meer dan tien jaar bij ons werken en daar zijn we trots op.”

Volgens Pieter Kranenburg, onze teamleider onderhoud Selwerderhof, is het team van vrijwilligers heel bijzonder. “Ik merk dat de vrijwilligers die hier werken affiniteit hebben met de begraafplaats. Ze vinden onderling steun. Dat is de verbinding. Verdriet wordt hier samen gedeeld.”

“Voor mij is hier werken een stuk idealisme, ik wil dienstbaar zijn voor een ander en niet alleen voor mezelf”, zegt coördinator Ingrid. “En het is hier een paradijsje, dit is zo’n mooie plek.”

Extra informatie: Geopend in 1950 

Het Theehuisje was de eerste aula van de begraafplaats toen deze geopend werd in 1950. Maar al snel bleek de ruimte te klein voor begrafenissen en werd in 1964 de grote aula gebouwd. Deze is nog steeds in gebruik.
De kleine aula werd een opslagruimte en werd niet meer gebruikt totdat Nellian in 2001 met haar idee naar de gemeente stapte. Het duurde vervolgens nog twee jaar voordat het Theehuisje zoals we dit nu kennen haar deuren opende. 

Natuurgebied

De vijftig hectare tellende begraafplaats is ook een prachtig natuurgebied. Lang niet alle grond is in gebruik genomen. Bovendien worden er jaarlijks ongeveer 48.000 zomerbloemen geplant. En doordat er geen bestrijdingsmiddelen worden gebruikt, is Selwerderhof een paradijs voor vogels. Vogelaars hebben op Selwerderhof ruim zestig vogelsoorten waargenomen. Maar er zijn ook herten, eekhoorns en vleermuizen te vinden.